گاس پار نوئه تعریف می‌کند که در ساختن فیلم‌هایش، همیشه با غریزه عمل می‌کند. او در مورد آخرین فیلمش که
فیلمی ۵۰ دقیقه ایست به نام «لوکس اترنا» می‌گوید:
«یک هفته وقت داشتیم فیلم را تدارک ببینیم، پنج روز وقت داشتیم فیلمبرداری کنیم، و فیلم‌نامه‌ای هم در کار نبود. شاید دو خط متن داشتیم. هر کس هر کاری دلش می‌خواست سر صحنه انجام داد. در چند روز قبل از فیلمبرداری زنگ زدم به دوستانم و گفتم فلان نقش را بازی می‌کنید یا نه. در ماه مارس فیلمبرداری کردیم. دو سه هفته هم مرحله پس تولید بود.» کلی دوربین سر صحنه داشتیم. نمی‌توانستم مثل «کلایمکس» ۱۵ روز لانگ شات بگیرم. بعد از روز اول، فهمیدم که باید همین‌طوری بگیرم و بعد تدوینش کنم. یک دوربین دادم دست یکی از دوستان و گفتم تو هم فیلم بگیر. همه شروع کردند فیلم گرفتن، و بعد در مرحله تدوین چون می‌خواستیم فیلم زیر یک ساعت باشد، صفحه را نصف کردم و همان شد که دیدید.» «همه سر صحنه از دوستانم بودند. احساس می‌کردم در خانه خودم هستم.» «او را که نمی‌شود کارگردانی کرد، باید بگذاری کار خودش را بکند.» «تدوین‌گر خیلی خوبی دارم. سه هفته در اتاق تدوین خوابیدیم تا فیلم به کن برسد.» «من فیلم می‌گیرم و تدوین می‌کنم. هر بار کسی می‌گوید فیلمنامه عالی‌ای دارم، می‌گویم حالا بده بخوانیم، اما راستش اسم «فیلمنامه» تنم را مورمور می‌کند. من ترجیح می‌دهم فیلم ببینم. فیلمنامه خواندن اصلا کار من نیست. آدم باید فیلم بگیرد و تدوین کند! تمام!».
سوال آخر،
«می‌خواهی بپرسی به خدا باور دارم یا نه؟ ندارم!
خیلی افتخار می‌کنم که آتئیست (بی‌خدا) هستم.»
دیدگاه خود را بنویسید