زندگینامه اینگمار برگمان

زندگی نامه اینگمار برگمان

1918           تولد «اینگمار برگمان» در 14 ژوئیه در اوپسالا در سوئد.

                   پسر کشیشی لوتری به نام «اریک برگمان» و «کارین آکربلوم»؛

                   او یک برادر به نام «داگ» متولد 1914 و خواهری به نام «مارگارتا» متولد 1922 دارد.

1920           ساکن شدن خانواده در استکهلم.

1937           شروع تحصیلات تاریخ هنر و ادبیات در دانشگاه.

1938           اولین نمایشنامه هایش را به صورت اجراهای آماتور کارگردانی می کند.

1939           در اپرای سلطنتی استکهلم دستیار تولید می شود.

1940           در تئاتر دانشگاه استکهلم کارگردان می شود،

                   تحصیلاتش را رها می کند و دوران منظم و پرباری را در تئاتر آغاز می کند.

1941           هنگام کارگردانی یک نمایش با «الزه فیشر» رقص پرداز آشنا می شود.

1943           بیش از پیش به عنوان یک کارگردان جوان شهرت می یابد

                   و به گروه فیلمنامه نویسان انجمن تولید سینمایی ِ Svensk Filmindustri می پیوندد.

                   در ماه مارس با «الزه فیشر» ازدواج می کند و در ماه دسامبر از او صاحب دختری می شود.

1944           اولین فیلمنامه ی خود را به نام عذاب ها می نویسد و «آلف شوبرگ» آن را کارگردانی می کند.                                  در تئاتر شهرداری هلسینگبورگ کارگردان می شود.

1945           اولین فیلمش، بحران، را می سازد که در سال 1946 اکران می شود.

                    از «الزه فیشر» طلاق می گیرد و با «اِلن لوندشتروم» ازدواج می کند که از او صاحب دو دختر به                                 نام های «اوا » و «آنا » و دو پسر به نام های  «یان» و «متس» می شود.

1946           قرارداد کارگردانیش را در تئاتر شهرداری گوتنبرگ با کالیگولا نوشته ی «آلبر کامو» افتتاح می کند.

1949           سه ماه را در پاریس می گذراند،

                   در رابطه ای خارج از ازدواج همراه با «گون هاگبرگ» روزنامه نگار.

1950           از «اِلن لوندشتروم» طلاق می گیرد.

1951           با «گون هاگبرگ» ازدواج می کند و از او صاحب پسری به نام «اینگمار» می شود.

1952           کارگردان تئاتر شهرداری مالمو.

                   شروع رابطه با «هریت آندرسون»

                   که در نقش قهرمان فیلمش، تابستانی با مونیکا، ظاهر می شود.

1955           شروع رابطه با «بیبی اندرسون» .

1956           لبخندهای شبی تابستانی در جشنواره ی کن پذیرفته می شود و جایزه می گیرد.

1958           توت فرنگی های وحشی خرس طلا را در جشنواره ی برلین به دست می آورد.

1959           یک ساگا نوشته ی نویسنده ی سوئدی «هیالمان برگمان» را در پاریس و لندن نمایش می دهد.                                با «کابی لارتی» پیانیست ازدواج می کند و از او صاحب پسری به نام «دانیل» می شود.

1961           چشمه ی باکره اسکار بهترین فیلم خارجی را به دست می آورد.

                   به عنوان کارگردان به استخدام تئاتر معتبر سلطنتی دراماتیک استکهلم در می آید.

1962           از ورای آینه (در میانِ شیشه ها) اسکار بهترین فیلم خارجی را دریافت می کند.

1963           به عنوان مدیر تئاتر سلطنتی دراماتیک استکهلم  منصوب می شود.

1965           شروع رابطه با «لیو اولمان» . از او صاحب دختری به نام «لین» خواهد شد.

1966           از تئاتر سلطنتی دراماتیک بیرون می آید.

                   شروع احداث خانه اش در جزیره ی فارو، جایی که با «لیو اولمان» مستقر خواهد شد.

1967           در سوییس انجمن تولیدی به نام Persona AG تاسیس می کند.

1968           در سوئد انجمن تولیدی به نام Cinematograph AB تاسیس می کند.

1970           به دنبال موفقیت نمایش رویا نوشته ی «اوگوست استریندبرگ» در سوئد، عازم توری در                                          یوگسلاوی، ایتالیا و اتریش می شود. مرگ پدر و جدایی از «لیو اولمان».

1971           با «اینگرید فون رُزن» ازدواج می کند،

                   زنی که تا زمان مرگش در سال 1995 همسرش باقی می ماند

                   و «برگمان» از او صاحب دختری به نام «ماریا»می شود.

1973           فریادها و نجواها در جشنواره ی کن پذیرفته می شود.

1975           دانشگاه استکهلم به او دکترای افتخاری در رشته ی فلسفه اهدا می کند.

1976           در ژانویه به فرارِ مالیاتی متهم می شود.

                   در آوریل، سوئد را به قصد سکونت در مونیخ ترک می کند؛

                   در آن جا به استخدام تئاتر Residenstheater در می آید و تخم مار را می سازد.

                   جایزه «گوته» به او تعلق می گیرد.

1978           شصتمین سالگرد تولدش را همراه با تمام فرزندانش در جزیره ی فارو جشن می گیرد.

1979           اداره ی مالیات سوئد او را تبرئه می کند.

1982           اعلام می کند که قصد دارد از فیلمسازی دست بکشد.

                   فانی و الکساندر اسکار بهترین فیلم خارجی را دریافت می کند.

1987           «خود» زندگی نامه اش را با نام فانوس جادویی به چاپ می رساند.

1990           کتاب تصاویر را منتشر می کند، نگاهی به زندگیش از ورای تحلیل فیلم های خودش.

1997           جشنواره ی کن به افتخار مجموعه آثارش نخلِ نخل ها را به او اهدا می کند،

                   جایزه ای که کارگردان شخصا برای دریافتش نمی رود.

2003           آخرین تله فیلمش، ساراباند، را می سازد،

                   که نسخه ی ویدیویی آن در دسامبر 2004 در سالن های فرانسه پخش می شود.

                   از کارگردانی در تئاتر دست می کشد و در جزیره ی فارو انزوا می گزیند.

2004           همراه با دخترش «ماریا فون رُزن» سه دفتر خاطرات را نزدِ انتشارات Nordstets Forlag منتشر                                می کند، گردآوری دفترهای خاطرات دخترش «ماریا»، خودش و زنش «اینگرید» از زمان                                          تشخیص بیماریش در سال 1994 تا زمان مرگ در سال 1995.

2007           مرگ «اینگمار برگمان» در 30 ژوئیه در جزیره فارو،

                   در همان روزی که «میکل آنجلو آنتونیونی» در گذشت.

برگرفته از کتاب سینما گران بزرگ ژاک ماندلبام

برگردانِ عظیم جابری/ نشر دیبایه